اصول حقوقی حاکم بر نکاح محجورین در حقوق ایران

حجر در لغت به معنای منع و بازداشتن آمده است. در اصطلاح حقوقی نیز حجر، به معنای عدم اهلیت استیفاست و در تعریف آن حقوقدانان معتقدند که، حجر عبارت است از منع شخص به حکم قانون از اینکه بتواند امور خود را بطور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند و شخصا اعمال حقوقی انجام دهد،به این ممنوعیت قانونی حجر گفته می شود. در علم حقوق به اشخاص فاقد اهلیت تصرف، محجور گفته میشود، افرادی که این عنوان بر آنها بار میشود باید تحت سرپرستی و ولایت فردی به عنوان ولی قهری باشند که این فرد کسی نیست جز پدر وپدربزرگ پدری .این افراد قهرا یا قانونا وظیفه ی نگهداری، سرپرستی، مواظبت و رتق وفتق امور و نیز اداره ی اموال افراد نام برده و انجام اعمال حقوقی نسبت با آنها را بر عهده داشته واز این حیث اختیار دارند . می دانیم یکی از مراحل بسیار مهم در زندگی هر فرد،مرحله ی ازدواج میباشد . در مورد افراد محجور که شامل صغار، مجانین و سفهاء میباشد، این افراد صلاحیت انعقاد عقد نکاح را ندارند.این حق به اولیاء آنها داده شده است، قانون گذار به تبع از فقه امامیه در ازدواج این گونه افراد اذن ولی قهری را شرط دانسته است، به ویژه در ازدواج صغیر وصغیره حتما شرط شده است که باید این ازدواج به مصلحت طفل باشد. دراین فصل به ذکر مبانی و مقدمات تحقیق در باب نکاح محجورین پرداخته می شود.

Keywords:

محجورین , نکاح , ولی , صغیر , عقل , سفاهت