اصغر بلارک - دانشجوی دکتری حقوق، گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد امارات، دبی، امارات متحده عربی.
حسین غلامی - گروه حقوق، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
شهرام ابراهیمی - گروه حقوق، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محمدعلی بابایی - گروه حقوق، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین، ایران

امروزه از روشهای اصلاحی از طرق غیرکیفری، توسط نهادهای غیرقضایی و در قالب اقدامات درمانی، اعم از دارودرمانی، جراحی، روان درمانی، مشاوره، درمان گری اجتماعی و غیره، صحبت به میان می آید. رویکرد اصلاحی و درمانی، رویکردی انسان مدارانه و در راستای مولفه های حقوق بشری است که در مکتب دفاع اجتماعی نظم ونسقی نوین یافت. لازمه چنین رویکردی به پدیده های مجرمانه، اتخاذ تدبیر کیفری متناسب با شخصیت واقعیمجرم است تا با شناخت عوامل مختلف تاثیر گذار در پدیده مجرمانه و تعیین سهم هریک از این عوامل و میزان سهم اراده آزاد مرتکب و انگیزه های ارتکاب جرم، بهترین تدبیر را در برخورد با مجرم اتخاذ نماید؛ به طوری که بتواند باعث اصلاح و بازپروری مجرم شده و او را به آغوش جامعه و خانواده بازگرداند. همچنین در نظام حقوقی ما نیز قانونگذار، به ویژه در قانون مجازات اسلامی و قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 به تدابیر اصلاحی ودرمانی توجه ویژه ای، چه در مرحله تعیین و صدور حکم و چه در مرحله اجرا و پس از اجرای مجازات، نموده است. در این مطالعه به بررسی اصلاح و درمان بزهکاران پرداخته شده است. نتایج این بررسی نشان داد که اصلاحو درمان بزهکاران میبایست در قلمرو اجرایی مورد توجه قرار گیرد

حقوق کیفری ایران، اصلاح و درمان بزهکاران، قانون آیین دادرسی کیفری