نقش پیش بینی کنندگی احساس گناه، شرم و شفقت خود در خود بخششی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش احساس گناه، شرم و شفقت خود در پیش بینی خود بخششی بود.روش بررسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ی کارکنان اداری منطقه ی چهار آموزش وپرورش شهر مشهد تشکیل دادند؛ جامعه ی آماری تحقیق 491 نفر بودند که با توجه به جدول تعیین حجم نمونه مورگان 212 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی که تعداد 146 نفر مرد و تعداد 66 نفر زن بودند، انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه ی، خرده مقیاس مستعد بودن به صفت شرم و خرده مقیاس مستعد بودن به صفت گناه پرسشنامه مقیاس عاطفه، مقیاس ارزیابی گرایش به بخشش ) HFS ( و مقیاس خود شفقت ورزی ) scs ( استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند . یافتهها: یافتههای تحقیق نشان داد که احساس شرم پیشبینی کننده یمنفی خود بخششی و شفقت خود به صورت مثبت پیش بینی کننده ی خود بخششی است و احساس گناه رابطه ی معناداری با خود بخششی ندارد

Keywords:

گناه , شرم , شفقت خود , خود بخششی