مطالعه حقوقی اصل نسبی بودن قراردادها در حقوق ایران
Publish place: Global Conference on Iran and World New Researches in Psychology and Educational Sciences, Law and Social Sciences
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 768
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESLSCONF01_532
تاریخ نمایه سازی:
Abstract:
این مطالعه به بررسی اصل نسبی بودن قراردادها در حقوق ایران می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی و تحلیلی می باشد و رویکرد اسنادی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. در خصوص اصل نسبیبودن قرارداد در حقوق ایران می توان گفت که مشمول اصل نسبى بودن آراى قضایى است، تردیدى نیست؛ زیرا، با حکم دادگاه است که براى طرفین دعوا، حق و تکلیفى ایجاد و یا اعلام و یا آنکه وضعیت حقوقى جدیدى تاسیسمىشود و احتمال برخورد آن با حقوق اشخاص ثالث وجود دارد در مواد 308،359 و 404 قانون آیین دادرسى دادگاههاى عمومى و انقلاب در امور مدنى، مفهوم اصل نسبى بودن آراى قضایى منصوص شده است. مدلول این موادبیانگر آن است که حکم دادگاه مورداستفادهی غیر طرفین قرار نخواهد گرفت و فقط نسبت به اطراف آن موثر بوده و شامل کسى که در دعوا دخالت نکرده است، نخواهد بود.
Keywords:
Authors
محمدرضا یوسفی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران
عسکر جلالیان
دانشیار گروه حقوق دانشگاه پیام نور تهران مرکز