عباسعلی شیخ - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران
پرویزرضا میرلطفی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زاهدان، دانشکده پزشکی، گروه معارف اسلامی

کشورها در روند تاریخی برگزاری انتخابات برای حل مسایل و مشکلات انتخاباتی یا پاسخگویی به نیازهای مطرح درجوامع خود و نیز فشارهای وارد شده از سوی ارگان های بینالمللی برای رعایت اصول دموکراسی، ملزم به اعمالتغییرات و رعایت برخی معیارهای معمول در سیستم های برگزاری انتخابات خود میشوند که در روند تکاملی و حرکت در جهت شرایط مطلوب، ضروری مینماید. این موضوع در ایران هم صادق است. این مطالعه به بررسی ویژگی های حقوقی انتخابات در ایران می پردازد روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. بحث نشان می دهد که طبق بررسی های صورت گرفته در قوانین انتخاباتی کشور، می توان نتیجه گرفت مهمترین معیار برای تعیین حوزه های انتخاباتی، برابری جمعیت حوزه های انتخاباتی کشور بوده است. بهجز موارد استثنایی، چون قانون در نظر گرفتن نماینده مستقل برای هر یک از اقلیت های پنجگانه دینی کشور و تاکید بر انطباق حوزههای انتخاباتی کشور بر تقسیمات کشوری استان و شهرستان، با در نظر گرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آنها، معیار خاص دیگری را نمی توان برای مسیله معیارهای مرزبندی حوزه های انتخاباتی کشور برشمرد

برگزاری انتخابات، حق رای، همگانی بودن، اختیاری بودن