بررسی اثر مدیریتهای مختلف آبیاری بر سهم مجزا تبخیر و تعرق با استفاده از مدل AquaCrop

مطالعه حاضر برای ارزیابی تو مدل انایی AquaCrop برای پیشبینی عملکرد، بیوماس و سهم مجزای تبخیر و تعرق تحت شرایط آبیاری کامل، دیم، آبیاریتکمیلی و کمآبیاری برای گیاه گندم مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد که سهم تعرق در آبیاری کامل برابر 71 درصد و سهم تبخیر برابر 29 درصد می باشد و بیشترین مقادیر تعرق و تبخیر در کم آبیاری به ترتیب 64 و36درصد مشاهده شد که با 20 و 50 واحد کم آبیاری در دهه اول آبان و دهه دوم اردیبهشت رخ داد. در مقایسه آبیاری تکمیلی و حالت دیم مشاهده شد که سهم تعرق و تبخیر برای حالت دیم به ترتیب 60 و 40 درصد و بیشترین سهم تعرق و تبخیر برای حالتهای آبیاری تکمیلی به ترتیب برابر 68 و 32 درصد مشاهده شد که با دو دوره آبیاری تکمیلی در دهه دوم آبان و دهه اول خرداد رخ داد. همچنین بیشترین مقدار عملکرد و بیوماس در آبیاری تکمیلی به ترتیب 6/3 و 4/7 تن در هکتار متعلق به دو نوبت کم آبیاری در دهه دوم آبان و دهه اول خرداد ملاحظه شد که این مقادیر در حالت دیم به ترتیب 33/1 و 3 تن در هکتار بود. در حالت آبیاریکامل مقادیر عملکرد و بیوماس به ترتیب 3/5 و 9/10 تن در هکتار مشاهده گردید، درحالی که بیشترین مقدار عملکرد در کم آبیاری 4/4 تن در هکتار متعلق به 20 و 50 واحد کمآبیاری در دهه اول آبان و دهه دوم اردیبهشت که بیوماس مربوط به آن برابر 8/8 تن در هکتار بود مشاهده شد. در نتیجه میتوان به جای استفاده از آبیاریکامل که موجب هدررفت منابع آب میشود از کمآبیاری استفاده کرد. همچنین در حالت دیم، اگر آبیاری تکمیلی انجام شود موجب افزایش عملکرد میشود.

Keywords:

کم آبیاری , آبیاری تکمیلی , دیم , آبیاری کامل , تفکیک تبخیر و تعرق