تحلیل عدم قطعیت شبکه های توزیع آب با روش الگوریتم ژنتیک- فازی

شبکه های انتقال و توزیع آب از اساسی ترین تاسیسات عمومی و زیربنایی شهری میباشند. در طراحی این شبکهها عدم قطعیت موجود در پارامترهای ورودی مانند میزان تقاضا، ضریب زبری لولهها، هد مخزن و...باعث میشود تا در مقادیر حاصل از نتایج طراحی مانند هد گرهها، سرعت و دبی جریان در لولهها، عدمدقت پدیدار شود. در این تحقیق یک مدل بهینهسازی- شبیهسازی بر مبنای تلفیق الگوریتم ژنتیک با نرمافزار شبیهسازی EPANET با در نظر گرفتن عدم قطعیت پارامترها از طریق کدنویسی در محیط MATLABتوسعه داده شده است. از تیوری مجموعههای فازی در برخورد با اطلاعات ورودی و مطالعه انتشار عدم قطعیت دادههای ورودی به خروجیهای ناشناخته مسیله و از روش الگوریتم ژنتیک (GA) برای بهینهسازی توابع عضویت پارامترهای خروجی غیرقطعی مانند دبی لولهها و هد گرهها استفاده شده است. برای آزمون درستی مدل، یک شبکه دو حلقهای انتخاب شده که در این شبکه ضریب زبری لولهها و تقاضا به صورت غیرقطعی در نظر گرفته شدهاند. نتایج بدست آمده نشان میدهد که روش مطرح شده در برخورد با عدم قطعیت پارامترهای ورودی و بهینه سازی توابع عضویت پارامترهای خروجی غیرقطعی موثر است. همچنین سرعت همگرایی بالای این روش و بینیاز بودن از توزیع آماری دادههای ورودی غیرقطعی نسبت به سایر روشهای تحلیل عدم قطعیت از مزایای این روش میباشد.

Keywords:

شبکه توزیع آب , GA , تحلیل عدم قطعیت , پارامترهای فازی