محمد حسین رحمتی - گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

دور شدن از اقتصاد نفتی و حرکت به سوی اقتصاد مقاومتی، رویکرد جدیدی است که قادر است زمینه های توسعه همه جانبه کشور را فراهم آورد. راهبردی ترین ابزار در این مسیر بهره گیری از اقتصاد دانش پایه می باشد؛ اقتصادی که در آن بهره وری اقتصادی از تاثیر متقابل دانش بر دانش حاصل می شود تا اثر دانش بر مواد خام. این اندیشه محصول توجه به تاثیر دانش و اطلاعات در تابع تولید و مقیاس آن و نیز عواملی از جمله جهانی شدن اقتصاد، رشد سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات و افزایش تقاضا و نیاز به تولید انبوه است. در این مقاله که به طور کلی با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی نگارش گردیده، تلاش شده تا با بررسی نقش اقتصاد دانش بنیان در اقتصاد مقاومتی و تحلیل شرایط کشور در این زمینه با استفاده از شاخص های مربوط به اقتصاد دانش بنیان، پیشنهادهایی به منظور بهبود اوضاع در این زمینه و در راستای دستیابی به اقتصاد مقاومتی ارایه گردد. با اینکه تلاش های گسترده ای به منظور دستیابی به این هدف در کشور انجام شده و طی سال های گذشته شاهد بهبود در روند اقتصاد دانش بنیان بوده ایم، اما مقایسه شرایط کشور با سطح جهانی نشان می دهد که همچنان راه زیادی برای توسعه اقتصاد دانش بنیان در کشور پیش رو می باشد. ایجاد شرکت های دانش پایه، توسعه پارک های فناوری، توسعه دانشگاه کارآفرین، ایجاد کانون های پژوهش و پیشرفت، بهبود و ایجاد زمینه های حقوقی و حمایتی لازم، از جمله مهمترین راهکارهای پیشنهادی برای دانش بنیان کردن اقتصاد در راستای تقویت اقتصاد مقاومتی می باشند.

اقتصاد دانش بنیان، اقتصاد مقاومتی، صنایع با تکنولوژی بالا، فناوری اطلاعات و ارتباطات