مهنوش امینی - مدرس دانشگاه، روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد سلامی واحد خمینی شهر، اصفهان، ایران
حسین سماواتیان - استادیار، روانشناسی صنعتی و سازمانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
محمدرضا براتی - دانشجوی کارشناسی، مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مقدمه: مهارت های ارتباطی از جمله مهارت های اساسی برای زندگی در عصر حاضر است. پرستاران به دلیل موقعیت شغلی خود باید مهارت کافی جهت برقراری ارتباط مناسب با همکاران و بیماران داشته باشند تا علاقه آنها به شغلشان افزایش یابد و در نتیجه عملکرد بهتری داشته باشند. هدف این تحقیق تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر میزان دلبستگی شغلی پرستاران بیمارستان حجتیه اصفهان بوده است.روش کار: نوع مطالعه این پژوهش، نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری کلیه پرستاران بیمارستان حجتیه اصفهان سال 1394 (96 پرستار زن و مرد در 5 بخش) بود که از میان آن ها 18 پرستار برای شرکت در گروه آزمایشی و همچنین 18 پرستار برای شرکت درگروه کنترل به عنوان نمونه آماری و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. مداخله انجام شده یک جلسه کارگاه آموزش مهارت های ارتباطی برای گروه آزمایشی به مدت 6 ساعت بود. برای ارزیابی دلبستگی شغلی هر دو گروه، قبل و بعد از مداخله آموزشی از پرسشنامه استاندارد دلبستگی شغلی کانونگو استفاده شد. ضریب همسانی درونی و بازآزمایی این مقیاس به ترتیب 0/8 و 0/85 برآورد شد. تحلیل در سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) توسط نرم افزار SPSS19 انجام شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد آموزش مهارت های ارتباطی، میزان دلبستگی شغلی را 79 درصد افزایش داده است (0/01> p). نتایج پس آزمون به مدت یک ماه در مرحله پیگیری حفظ شد. نتیجه گیری: با طراحی و اجرای استاندارد کارگاه آموزشی و تدریس توسط مدرسین مجرب و متخصص، آموزش مهارت های ارتباطی تاثیر بسزایی در افزایش دلبستگی شغلی کارکنان خواهد داشت.

آموزش، مهارت های ارتباطی، دلبستگی شغلی، پرستاران