مطالعه تطبیقی مولفه های اثرگذار بر اهمیت روابط انسانی جهت بهبود بهره وری در سازمان

اساس فلسفی نظریه روابط انسانی بر این اندیشه استوار است که حرمت و شان انسان در محیط کار احیا شود هدف های سازمان در جهت رفاه کارکنان مورد تجدید نظر قرار گیرد، درتصمیم گیری ومدیریت از مشارکت گروهی افراد استفاده شود، امکان آزادی عمل وابتکار به افراد داده شود وشغل آنان تلاش بر انگیز و رضایت بخش گردد . اهمیت روابط انسانی در اصول نظری وعملی توسعه سازمانی، ضمن بررسی افکار ونوشته های اندیشمندانی همچون ادگار شن، دیوید کوپررایدر و مارگارت ویتلی آشکار می شود، افرادی که تفکرشان در سطح وسیعی در خارج از مرزهای توسعه سازمانی پذیرفته شده است. در مقاله حاضر، ضمن تعریف موضوع به مطالعه تطبیقی پژوهش های تجربی مولفه های اثرگذار براهمیت روابط انسانی جهت بهبود بهره وری درسازمان وتبیین وجوه مشترک نتایج این تحقیقات پرداخته شد وبه عواملی چون: شناخت قدرت روابط انسانی، تعریف رابطه در بحث توصیف روابط انسانی، مفهوم فرآیند مشاوره در روابط انسانی در سازمان، برقراری هماهنگی بین مدیریت و عوامل انسانی برای ایجاد روابط انسانی درسازمان، جوانب مهم روابط انسانی و اهمیت و حساسیت ایجاد روابط انسانی اشاره شده ونتیجه گیری گردید که افزایش بهره وری سازمانها وتوسعه روزافزون آنها، مستلزم رشد وبهره وری کارکنان ونیز تقویت نیروی انگیزش آنان است.

Keywords:

تیوریکی تجربی , عوامل موثر , روابط انسانی , بهره وری