راضیه ذاکری بنذرک - کارشناس ارشد کشاورزی علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان
مهرداد جعفرپور - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان
احمدرضا گلپرور - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان

گل مریم گیاهی دایمی، پیاز دار با نام علمی Polianthes tuberose و از تیره Amaryllidaceae بوده و دارای یک گونه گیاهی است که بومی مناطق مکزیک می باشد. مواد گیاهی، شامل گل بریده مریم رقم پییرل (Polianthes tuberose cv. Pearl) بود که، از یک گلخانه تجاری زمانی که اولین گلها رنگ خود را نشان دادند، برداشت شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا0 تصادفی با 3 تکرار و 4 تیمار اجرا گردید. تیمارها شامل اسید سالیسیلیک هر کدام در غلظتهای 100 ،200 و 300 میلی گرم در لیتر بود. برای کلیه تیمارها ساکاروز %4 نیز منظور شد. همچنین آب مقطر به اضافه %4 ساکارز نیز بعنوان تیمار شاهد در 3 تکرار با قرار دادن 3 گل در هر پلات در نظر گرفته شد. صفات مورد ارزیابی شامل کیفیت ظاهری گل، طول عمر گل، وزن تر گل، درصد ریزش غنچهها،میزان جذب آب و درصد باز شدن گلچهها بود. بر اساس جدول مقایسه میانگین و تجزیه واریانس، بالاترین کیفیت ظاهری در هورمون با غلظت 100 میلی گرم بر لیتر و بیشترین میزان وزن تر در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک بدست آمد. همچنین بیشترین عمر گلجای در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر و کمترین ریزش گلچه ها در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک بدست آمد. به طور کلی استفاده از اسید سالیسیلیک همراه با ساکارز موجب افزایش ماندگاری گل های شاخه بریده مریم نسبت یه شاهد گردید.

گل مریم، ساکارز، عمر گلجای، اسید سالیسیلیک