مصطفی سلیمان نژاد نجف آبادی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
محمدتقی خراسانی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی

پلی یورتان از بیومتریال های پلیمری خوب محسوب می شود که در مهندسی پزشکی کاربردهای فراوانی دارد، در این تحقیق اصلاح سطح پلی یورتان بر پایه پلی اتر بوسیله پلاسمای تخلیه تابشی فرکانس رادیویی و سپس پلیمریزاسیون پیوندی آکریل آمید بر روی سطح مطالعه و بررسی شد. بعد از تهیه فیلم، ابتدا پلی یورتان با پلاسمای اکسیژن پیش اصلاح شد تا گروه های پروکسیدی شروع کننده پلیمریزاسیون پیوندی روی سطح ایجاد گردد. سپس سطح اصلاح شده در غیاب اکسیژن در معرض مونومرهای آکریل امید قرار گرفت تا پلی آکریل آمید بر روی سطح پیوند بخورد. اثر پارامترهای گوناگون از جمله توان پلاسمایی اکسیژن، زمان اصلاح سطح با پلاسمای اکسیژن روی مقدار پلی آکریل آمید پیوند شده امتحان گردید. سطوح پلی یورتان کنترل و اصلاح شده با پلاسمای اکسیژن و پیوند شده با پلی آکریل آمید با استفاده از تکنیکهای Zeta potential , SEM,ATR-FTIR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد اصلاح سطح با پلاسما، بار سطح منفی تر و لذا بهبود خون سازگاری بیومتریال را به همراه دارد و گرافت آکریل آمید بار سطح زیست سازگاری مناسبتری جهت رشد سلول، در مرحله تماس سلولی به همراه دارد.

آکریل آمید، پلاسمای تخلیه تابشی فرکانس رادیویی، پلیمریزاسیون پیوندی، پلی یورتان، واکنش پلیمریزاسیون