هایده آرا - استادیار دانشکده کویرشناسی دانشگاه سمنان،
غلامرضا زارع - استادیار، مدرس موسسه آموزش عالی البرز
علی ترابی - کارشناس اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان
منصوره درمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان

صنعت گردشگری در بعد جهانی، از اواخر دهه ی 1960 ، رشد چشمگیری یافت و در عصر کنونی از جمله عوامل موثر در توسعهی تعاملات بین المللی به شمار میآید و نقش عمده ای در اقتصاد جهانی به عهده دارد. این صنعتسومین صنعت جهان پس از نفت و اتومبیل است. ژیومورفوتوریسم، شاخهای است از اکوتوریسم و رویکردی نوین در جهت ارایه ی جاذبه های گردشگری که به مطالعهی ژیومورفوسایتها میپردازد. ژیومورفوسایت نیز، مفهوم جدیدی است که به ادبیات گردشگری راه پیدا کرده و بر شناخت مکانهای ویژه ی ژیومورفولوژیکی که دارای ارزشهای اکولوژیکی، زیبایی، علمی، اقتصادی و فرهنگی هستند، اصرار دارد. به طور اساسی مقصود از طرح چنین مفاهیمی، شناسایی لندفرمهایی است که دارای اهمیت ویژه در درک ساختار ژیومورفولوژیک یک منطقه باشند. روش مطالعه به صورت اسنادی است. هدف از تحقیق پیش رو، بررسی سیر تحولات صنعت گردشگری تا ظهور توجه به گردشگری طبیعی است. از جمله ی این تحولات ژیومورفوتوریسم بوده است. این شاخه از گردشگری به بررسی ویژگی های ژیومورفولوژیکی و زمین شناسی یک لندفرم میپردازد. نتایج نشان داد، جاذبهها و توانمندیهای ژیومورفوتوریسم هر منطقه، از سرمایه های منحصر به فرد آن محسوب میشوند؛ لذا شناسایی، طبقه بندی و برنامه ریزی برای آن به منظور توسعه ی گردشگری علمی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

صنعت گردشگری، سیر تحولات، ژیومورفوتوریسم