محمد پورخاکی - کارشناس مرکز تحقییقات وآموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی
کامران آقامحمدی - کارشناسی مرکز تحقییقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی
عظیم عباسلو - کارشناسی ارشد مرکز تحقییقات وآموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی
قاسم صفاپور - کارشناس مرکز تحقییقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی

کاربرد گیاهان دارویی از دیر باز در ایران و دیگر کشورها بین مردم رایج بوده و در سال های اخیر رویکردی همه جانبه جهت استفاده از تیره گل سرخیان (ROSaceae) از داروهای با منشا طبیعی و به ویژه گیاهی در بین مردم بوجود آمده است. نسترن کوهی با نام علمی (.ROSal Canina L) و به انگلیسی (DOg ROSe) و با نامهای محلی چون گیلدیک (آذربایجان و اردبیل) و شیلان (کردستان و قره داغ ارسباران) نام دارد. نسترن کوهی گیاهی درختچه ای و چند ساله است و بطور خودرو در مناطق خشک روی صخره ها و حتی در بوته زارها می روید. ارتفاع آن متفاوت و بسته به شرایط اقلیمی محل رویشی 3 - 0.5 متر است . ساقه آن مستقیم و استوانه ای شکل است و انشعابات متعددی دارد که گیاه را پر پشت و استوانه ای شکل می سازد، ساقه ها پوشیده از خارهای خمیده یا قلابی شکل می باشد. نسترن وحشی به علت کم نیازی ، سازگاری در تمام شرایط سخت ، رشد سریع ، کم توقع به کشت و داشت ، قابل کشت در تمام زمینهای سنگلاخی و غیر قابل زرع و شیبدار که زراعت وباغداری در آنها امکان پذیر نیست ، کم نیاز به مواد معدنی و کودهای آلی ، استفاده به عنوان چپر در اطراف زمینهای کشاورزی و تولید محصول بالای آن در واحد سطح که با توجه به خواص گوناگون داروری به صور مختلف مورد استفاده قرار میگیرد.

نسترن کوهی، ارسباران، تکثیر، خواص دارویی