محسن علی - دانشجوی دکترای بهداشت آبزیان، گروه بهداشت آبزیان ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز
پریا اکبری - استادیار، دکترای رشته شیلات، گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
مصطفی اخلاقی - استاد، دکترای بهداشت و بیماری های آبزیان، گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز

تحقیق حاضر، به منظور بررسی اثر سطوح غذایی لوامیزول و ساپونین کوییل آ بر بازماندگی لارو قزل آلای رنگین کمان در برابر لاکتوکوکوس گارویه آ صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 210 قطعه لارو قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 1/0±135/0 گرم در یک طرح کاملا تصادفی به 7 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند و به ترتیب با رژیم های غذایی حاوی 0، 125، 250 و 500 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا و 50، 100 و 200 میلی گرم ساپونین کوییل آ در هر کیلوگرم غذا به مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. سپس به مدت 1 الی 2 دقیقه در مجاورت با باکتری لاکتوکوکوس گارویه آ با غلظت 10 (9)1x سلول در هر میلی لیتر به روش غوطه وری قرار گرفتند و بعد از یک هفته تلفات لاروها شمارش شد. نتایج حاصله نشان داد که رژیم های حاوی لوامیزول و ساپونین کوییل آ با غلظت های مختلف کاهش معنی داری در تلفات بعد از مواجهه با باکتری لاکتوکوکوس گارویه آ در مقایسه با شاهد نشان دادند (P<05/0). کمترین میزان تلفات در تیمارهای حاوی 250 میلی گرم لوامیزول بر کیلوگرم غذا و 200 میلی گرم ساپونین کوییل آ بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن 250 میلی گرم لوامیزول و 200 میلی گرم ساپونین کوییل آ بر کیلوگرم جیره غذایی لارو قزل آلای رنگین کمان به منظور بهبود بازماندگی لارو در برابر باکتری لاکتوکوکوس گارویه آ پیشنهاد می شود.

قزل آلی رنگین کمان، لکتوکوکوس گارویه آ، بازماندگی، لوامیزول، ساپونین کوییل آ