امین تناکی زاده - دانشجوی دکتری مهندسی عمران – راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان
غلامعلی شفابخش - استاد و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان

بتن آسفالتی یک مصالح ویسکوالاستیک است که حین اعمال بارهای دورهای رفتار برجهندگی از خود بروز می دهد. یکی از مهمترین ویژگی ها برای تعریف چنین رفتاری مدول برجهندگی است. معمولا مخلوط آسفالتی در دو قشر به صورت لایه های آستر و رویه در اعماق مختلف نسبت به سطح روسازی پخش می شوند. روش های آزمایشگاهی جاری تنها یکشکل پالس بارگذاری به صورت نیم سینوسی را استفاده می کنند که بیشتر بیانگر شکل بارگذاری اعمالی به لایه آستر است. از این رو، این مطالعه رفتار برجهندگی مصالح آسفالتی در دو عمق متفاوت را بررسی می کند. آزمایش کشش غیرمستقیم جهت تعیین مدول برجهندگی به کار گرفته شد. مدول مخلوط آسفالتی با اعمال دو شکل پالس بارگذاری روی بازهای ازدماها و زمان های پالس متفاوت اندازه گیری شد. شکل های پالس به کار رفته نیمسینوسی و مربعی بودند که به ترتیب بیانگر رفتار مخلوط در لایه های آستر و رویه هستند. نتایج آزمایشات نشان دادند که تفاوت بین رفتار برجهندگی لایه های آستر و رویه در دماهای بالا و تحت بارهای ترافیکی سریع مشهودتر هستند.

بتن آسفالتی، مدول برجهندگی، عمق روسازی، شکل پالس بارگذاری، زمان بارگذاری