تاثیر استفاده از مواد افزودنی آب گریز بر روی سطح سنگدانه ها در کاهش خرابی رطوبتی مخلوط های آسفالتی

یکی از روش های کاهش خرابی ناشی از تاثیر رطوبت در مخلوط های آسفالتی استفاده از پوشش بر روی سطح سنگدانه ها است تا مانند حایلی ما بین قیر و سنگدانه های اسیدی که مستعد خرابی رطوبتی هستند، قرار گیرد. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از مواد آبگریز که در صنایع ساختمانی کاربرد دارند، سطح سنگدانه ها پوشش داده شود تا خصوصیات قطبی آنها اصلاح و خصوصیات آبدوستی در آنها کاهش یابد. دو نوع ماده افزودنی به عنوان پوشش، دو نوع سنگدانه با حساسیت های مختلف در برابر رطوبت، سنگ آهک و گرانیت، به همراه قیر 60-70 از مواد اصلی مورد استفاده در این پژوهش برای ساخت مخلوط های آسفالتی بوده اند. به منظور بررسی تاثیر استفاده از این مواد از مفاهیم ترمودینامیکی به همراه بارگذاری سیکلی استفاده شده است. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد که پوشش آبگریز روی سطح سنگدانه ها باعث شده است تا مولفه اسیدی و بازی انرژی آزاد سطحی هر دو نوع سنگدانه مورد استفاده در این پژوهش به ترتیب کاهش و افزایش یابند. تغییرات ایجاد شده باعث افزایش چسبندگی قیر-سنگدانه و پوشش پذیری بهتر قیر بر روی سطح سنگدانهمی شود. همچنین، نتایج محاسبات بر اساس مفاهیم ترمودینامیک نشان می دهد که پوشش سطح سنگدانه ها باعث شده است تا میزان انرژی جداشدگی سیستم و میل به عریان شدگی کاهش یابد.

Keywords:

خرابی رطوبتی , آب دوستی , انرژی آزاد سطحی , مدول دینامیکی , پوشش سطح سنگدانه ها