محسن جعفری - گروه علوم ورزشی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی شیروان ایران

هدف از انجام این تحقیق مقایسه اثربخشی هشت هفته تمرینات کاراته، تکواندو و جودو بر آمادگی جسمانی و ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در دانشجویان افسری دانشگاه امام حسین (ع) بود. متغیرهای وابسته قبل و بعد از هشت هفته تمرینات کاراته، تکواندو و جودو تعیین شدند. از آزمون های تی وابسته و انووای یک طرفه و تست تعقیبی توکی برای تحلیل یافته ها در سطح P<0.05 استفاده شد. تمرینات کاراته باعث افزایش Vo2max، استقامت عضلانی و HDL و کاهش سرعت، تکواندو باعث افزایش چابکی، استقامت عضلانی، HDL و فیبرینوژن و کاهش Vo2max ، سرعت و TG و جودو باعث افزایش چابکی، استقامت عضلانی، HDL و هموسیستیین و کاهش سرعت شدند. P<0.05 بین Vo2max کاراته کاران با تکواندو کاران و جودوکاران اختلاف وجود داشت همچنین میزان افزایش استقامت عضلانی در جودوکاران از تکواندوکاران بیشتر بود. P<0.05 تمرینات کاراته ، تکواندو و جودو در افزایش استقامت عضلانی موثر است، ولی در کاراته به استقامت بالاتنه، سرعت و چابکی، در تکواندو به استقامت عضلات تنه، Vo2max و سرعت و در جودو به Vo2max و سرعت توجه بیشتر باید صورت گیرد. همچنین برای بهبود وضعیت ریسک فاکتورهای قلبی عروقی دانشجویان تدابیر جدیدی بایستی اتخاذ گردد.

هموسیستیوین، فیبرینوژن، لیپوپروتیین، آمادگی جسمانی، هنرهای رزمی