مریم رشیدی نجف آبادی - دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی شیمی گرایش بیوتکنولوژی، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهید با هنر کرمان
محمدحسن فضایلی پور - استاد تمام مهندسی شیمی، گرایش بیوتکنولوژی، گروه مهندسی شمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمدمهدی افصحی - استادیار مهندسی شیمی، گرایش سینتیک و طراحی راکتور، گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

در این تحقیق به بررسی هیدرولیز آنزیمی جهت پوست گیری دانه کنجد به طور سالم با راندمان بسیار بالا، مصرف حداقل زمان و انرژی و استفاده مجدد از پساب، اشاره شده است. با توجه به اینکه پوست دانه کنجد عمدتا شامل 78% فیبر نامحلول سلولز و همی سلولز می باشد در این تحقیق جهت پوست گیری کنجد از آنزیم های سلولاز و زایلاناز استفاده شده است که مشخص گردید به کمک این دو آنزیم با نسبت اختلاط بهینه تعیین شده براساس طرح آزمایشات مختلف، راندمان پوست گیری گرم کنجد در دمای محیط از 14% (بدون استفاده از آنزیم) به 95% (استفاده از دو آنزیم با نسبت بهینه) افزایش پیدا کرده است که این افزایش فقط در مدت زمان حدود 25 دقیق (17% زمان مصرفی در حالت بدون آنزیم) منجر شده است. همچنین در این تحقیق نسبت به اختلاط بهینه دو آنزیم در نسبت فعالیت های آنزیمی مختلف مشخص گردید علاوه بر موارد فوق در این تحقیق مشخص گردید می توان تا حدود 4 مرتبه از پسالب آنزیمی بدون کاهش قابل توجه راندمان استفاده کرد. در این تحقیق اثرات افزایش دما بر روی راندمان پوست گیری نیز نشان داده شده است و مشخص گردید با افزایش دما از 25 درجه تا 45 درجه سانتی گراد در مدت زمان 15 دقیقه با مقدار آنزیم کنجد ثابت، راندمان پوست گیری از 29/4% تا 93/7% به میزان حدود 64% افزایش می یابد و پس از آن کاهش می یابد.

کنجد، پوست گیری، سلولاز، زایلاناز