حمید قراگوزلو - دانشجوی دکتری تخصصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در رشته مهندسی کامپیوتر – سیستم های نرم افزاری گروه کامپیوتر، دانشکده مکاترونیک، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
جواد محمدزاده - استادیار دانشکده مکاترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج - ایران
اعظم باستان فرد - استادیار دانشکده مکاترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج - ایران

سیستم های نرم افزاری در حال رشد هستند. امروزه، پروژه های مرتبط با توسعه ی نرم افزارهای بزرگ، با تعداد و طیف وسیعی از ذی نفعان درگیر هستند. افراد و گروه های ذی نفع در پروژه دارای نیازمندی های مختلف و احتمالا متضاد و متناقضی هستند. مهم ترین فعالیت هایی که طی فرآیند مهندسی نیازمندی ها انجام می شود عبارتند از: استخراج، تحلیل، مدل سازی، صحت سنجی و اعتبارسنجی و در نهایت، مدیریت تغییرات نیازمندی . در پروژه های نرم افزاری بزرگ و خیلی بزرگ، فرایند مهندسی نیازمندی ها با مشکلاتی مواجه است؛ از جمله: سربار اطلاعاتی، ورودی ناکافی از ذی نفعان و اولویت بندی جانبدارانه ی نیازمندی ها. روش پیشنهادی، چارچوبی است که در فرایند اعتبارسنجی نیازمندی ها در پروژه های نرم افزاری بزرگ کاربرد دارد. در این گونه پروژه ها ذی نفعان بسیاری وجود دارند که باید صدای آن ها شنیده شود اما در عمل این اتفاق نمی افتد؛ احتمالا بنا به دلایلی مانند تعداد زیاد ذی نفعان، پراکندگی جغرافیایی آن ها و یا کمبود زمان. این رویکرد از یک چارچوب موجود که از شبکه های اجتماعی برای شناسایی و اولویت بندی ذی نفعان و نقش های آنان در پروژه استفاده می کند، به عنوان یک چارچوب پایه بهره می برد. چارچوب مذکور از ذی نفعان می خواهد فهرست اولیه ای از نیازمندی ها را رتبه بندی کنند. در ادامه، با بکارگیری فیلترینگ مشارکتی، سایر نیازمندی های مرتبط را به آن ها پیشنهاد کرده و در نهایت، نیازمندی ها را بر مبنای رتبه بندی انجام گرفته توسط افراد ذی نفع در پروژه اولویت بندی می کند. رویکرد پیشنهادی در این مقاله فهرست اولویت بندی شده ای از نیازمندی ها را به عنوان ورودی دریافت کرده و با استفاده از شبکه های اجتماعی و با یک روش ابتکاری، آن ها را مورد اعتبارسنجی قرار می دهد.

مهندسی نیازمندی ها، اعتبارسنجی نیازمندی ها، پروژه های مقیاس وسیع، شبکه های اجتماعی