مطالعه آزمایشگاهی عملکرد حرارتی متانول در یک لوله گرمایی تخت

لوله گرمایی یک وسیله موثر برای انتقال حرارت در فواصلنسبتا0 بلند همراه با افت درجه حرارت بسیار کم، انعطاف پذیری زیاد، ساختمان ساده و قابلیت کنترل آسان است. در این مطالعه یک لوله حرارتی از نوع تخت جهت یافتن عملکرد حرارتی سیال متانول تحت آزمایش در محیط باز و به صورت ناپیوسته قرار گرفت. تاثیرات درصد پرشدگی سیال عامل %25، %50 و %75 و دبی هوای خنک کننده عبوری از کندانسور 2، 3 و 5 m3/h و شار حرارتی 2432- 3595-4757-6203 W.m-2 بر روی لوله گرمای تخت بررسی و نتایج تشریح شدند. از آب خالص و متانول %99,8 بهعنوان سیالات عامل استفاده شدند. نتایج آزمایشها نشان دادند که درصد پرشدگی بهینه سیال عامل آب و متانول به ترتیب %25 و %50 بود. همچنین میزان شار حرارتی بهینه و دبی هوای خنک کننده عبوری از کندانسور برای آب و متانول به ترتیب 2 m3/h– 6203 W.m-2 و 2 m3/h -6203 W.m-2 بدست آمد. نتایج نشان داد که برای هر دو سیال عامل با افزایش شار حرارتی ضریب انتقال حرارت افزایش مییابد در حالیکه دبی هوای خنک کننده عبوری از کندانسور و نسبت پرشدن تاثیر چندانی در افزایش ضریب انتقال حرارت ندارد. همچنین نتایج نشان داد که سیال عامل متانول برای استفاده در لوله گرمایی تخت نسبت به سیال عامل آب در سه شار حرارتی -3595- 4757 W.m-2 2432 اعمال شده مناسبتر است. همچنین پیشبینی میشود که با افرایش شار حرارتی 6203 W.m-2 و بیشتر از آن سیال عامل آب عملکرد بهتری خواهد داشت.

Keywords:

لوله گرمایی (Heat pipe) , ضریب انتقال حرارت , شار حرارتی (Heat flux) , درصد پرشدگی ( Filling (Percent , متانول .(Methanol)