مقایسه ی عملکرد تریریفرمرهای بستر ثابت، بستر شناور و ستون حبابی دوغابی جهت تولید گاز سنتز

تریریفرمینگ یک ترکیب کمک گرفته از ریفرمینگ دی اکسیدکربن، ریفرمینگ بخار و اکسیداسیون جزیی متان برای تولید گاز سنتز در یک راکتور است. در این مقاله، عملکرد راکتور تری ریفرمر ستون حبابی دوغابی با راکتورهای تری ریفرمر بستر ثابت و بستر شناور مقایسه شده است. فرایند راکتور ستون حبابی دوغابی در شرایط پایدار و با مقایسهی نتایج شبیهسازی راکتور سنتز متانول و داده های Air Products (1991) RUN E-8.1، معتبرسازی مدل انجام شد. تبدیل متان در راکتور تری ریفرمر ستون حبابی دوغابی نسبت به راکتورهای تری ریفرمر بستر ثابت و بستر شناور به ترتیب 6/33 درصد و 6/66 درصد کاهش و همچنین بازدهی هیدروژن 0/58 درصد و 18 درصد کاهش پیدا کرد. در راکتورهای تریریفرمر بستر ثابت و بستر سیال برای تولید متانول، دمای بستر کاتالیستی به ترتیب 1780 و 1432 کلوین بود ولی این پیکربندی جدید، دمای بستر کاتالیستی را بدلیل اختلاط بینظیر به 1157/5 کلوین کاهش داد. با توجه به کاهش چشمگیر دمای بستر کاتالیستی و تعمیرات کم راکتور بدلیل ساختمان ساده، راکتور تریریفرمر ستون حبابی دوغابی جهت تولید گاز سنتز بجای راکتورهای تری ریفرمر بستر ثابت و بستر شناور پیشنهاد میشود.

Keywords:

راکتورستون حبابی دوغابی , راکتوربسترثابت , راکتوربسترشناور , تری ریفرمر , گازسنتز