فرحین هاشم پور - گروه شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
آرزو قایمی - گروه شیمی، واحد اهواز ،دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مجتبی کلهر - شرکت سیالات حفاری پارس، تهران، ایران
هامان توکلی - گروه شیمی، واحد اهواز ،دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

عدم پایداری چاه در لایه های شیلی یکی از مهمترین چالش ها در صنعت حفاری است که باعث افزایش زمان و هزینه های آن می شود. اصولا شیل ها از کانی های رسی تشکبل شده اند و ظرفیت تبادل کاتیونی آنها دلیل اصلی فعالیت کانی های رسی است که هر چه بیشتر باشد واکنش بین سیال حفاری و سازند های حاوی کانی های رسی بیشتر شده و منجر به ناپایداری می گردد. در ابتدا سیالات حفاری پایه روغنی جهت کنترل تورم و ناپایداری چاه معرفی شد اما به دلیل آسیب های زیست محیطی و هزینه بر بودن این سیالات محدودیت هایی برای استفاده از آنها ایجاد شد ، به همین دلیل محققان به دنبال ساخت و معرفی سیالات پایه آبی مناسب به جهت رفع مشکلات شیل هستند. در این مقاله یک نوع سیال پایه آبی برای کنترل تورم و ناپایداری مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله ابتدا ساختار کانی ها و درصد ترکیب آنها در شیل مونت موریلونایت را مشخص کرده سپس تغیرات آنها را پس از تماس با سیالات توسط دستگاه های SWELL METER، XRF ، XRD ، SEM-EDS بررسی شده.

سیال پایه آبی ، SWELL METER، XRF، XRD، SEM-EDS