ارزیابی عملکردی مدل برگر و مدل ارایه شده بر پایه تکنیک برنامه نویسی ژنتیک در تخمین رفتار ویسکو الاستیک بتن آسفالتی به کمک سیستم منطق فازی

مخلوط های آسفالتی به سبب قیر محتوی، نسبت به تغییرات دما بسیار حساس هستند، لذا شناسایی و بررسی رفتار ویسکو الاستیک و ویسکو الاستو پلاستیک این مخلوط ها و تعیین پارامترهای موثر در این رفتار که بسیار وابسته به تغییرات دماست، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی عملکردی مدل برگر و مدل ارایه شده بر پایه تکنیک برنامه نویسی ژنتیک در تخمین رفتار ویسکو الاستیک بتن آسفالتی به کمک سیستم منطق فازی می باشد. بدین منظور، آزمون های خزش دینامیکی در دماهای 50 و 60 درجه سانتی گراد و سطوح تنش 100، 200 و 300 کیلوپاسکال بر روی نمونه های آسفالتی ساخته شده با دو جنس از مصالح سنگی و دو نوع قیر خالص انجام گردید. جهت در نظر گرفتن شدت ترافیک عبوری از راه، از سه سطح فضای خالی بتن آسفالتی در ساخت نمونه ها استفاده شده است. در نهایت در این پژوهش نتایج مقایسه عملکرد مدل پیشنهادی بر پایه تکنیک برنامه نویسی ژنتیک و سیستم منطق فازی ارایه شده است. در جامعه آماری کل بانک داده ها، مدل پیشنهادی نسبت به مدل برگر نتیجه بهتری را نشان می دهد.

Keywords:

خزش , مدل ویسکو الاستیک , مخلوط آسفالتی , مدل برگر , برنامه نویسی ژنتیک