وحید خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی
الهام ارجمند - دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی

سالانه زمین لغزش در کنار سوانح طبیعی چون زلزله و سیل، خسارات جانی و مالی زیادی به بار میآورد و روندی رو به افزایش دارد. هرچند بهترین اقدام در این زمینه، دوری گزیدن از این مناطق است، اما به دلیل جاذبه هایی نظیر دید و چشم انداز، افراد زیادی مایل به ساخت و ساز در سایت های شیبدار و دامنه های مستعد خطر لغزش زمین هستند. شناخت نواحی مستعد وقوع زمین لغزش که از ضروریات مدیریت و برنامه ریزی توسعه ای وشهری است، از یکسو و توجه به راهکارهای معماری، شهرسازی و سازه ای از سوی دیگر، به کاهش خطر زمین لغزش منجر خواهد شد. در این مقاله سعی شده تا با ارایه راهکارهایی از میزان خطرزمین لغزش در سکونتگاه های انسانی تا حد زیادی کاسته شود و ضمن معرفی چند نمونه پروژه، شناخت بهتری درباره شیوه های اجرایی کاهش خطر زمین لغزش حاصل شود که می توان به راهکارهای معماری، تغییر و اصلاح کاربری زمین و تمهیدات سازه ای و تحکیم خاک اشاره کرد. این مقاله از نوع مروری بوده و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای شامل مطالعه منابع مکتوب جستجو در پایگاه های اینترنتی و بهره گیری از کتب، مقالات و گزارش ها بوده است. طبق مطالعات صورت گرفته در این تحقیق راهکارهای کاهش خطر زمین لغزش را می توان به سه گروه راهکارهای؛ معماری، تغییر و اصلاح کاربری زمین و تمهیدات سازه ای و تحکیم خاک دسته بندی کرد.

زمین لغزش، کاهش خطر، راهکارهای معماری و شهرسازی