رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک های عشق ورزی با کیفیت زندگی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد بهشهر

در تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین سبک های عشق ورزی و ویژگی های شخصیت با کیفیت زندگی پراخته شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل 800 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بهشهر بوده که متاهل بودند و نمونه آماری این پژوهش را تعداد 260 نفراز دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد بهشهر سال 96-1395 تشکیل دادند. با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان به روش خوشه ای تصادفی بدون جایگزینی انتخاب شدند ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نیو، پرسشنامه سبکهای عشق ورزی استرانبرگ و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss-18 و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ کلیه متغیرها بالای 0/7 بوده، لذا تمامی متغیرهای پژوهش از پایایی لازم برخوردار بودند و ضرایب رگرسیون استاندارد شده نشان داد از بین مولفه های ویژگی های شخصیتی، متغیر برون گرایی سهم بیشتری در پیش بینی متغیر ملاک داشته و از بین مولفه های سبک عشق ورزی، متغیر تعهد سهم بیشتری در پیش بینی متغیر ملاک داشته است. به عبارتی، سبک های عشق ورزی 4درصد و ویژگی های شخصیتی 52 درصد بر کیفیت زندگی تاثیر داشتند. بنابراین با کمک سبک های عشق ورزی و ویژگی های شخصیت می توان کیفیت زندگی متاهلین را پیش بینی و اقدامات لازم را بعمل آورد.

Keywords:

ویژگی های شخصیتی , سبک های عشق ورزی , کیفیت زندگی و دانشجویان متاهل