اثربخشی مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش شادمانی، کیفیت زندگی شغلی معلمان

درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد هستند که به عنوان درمان های شناختی- رفتاری موج سوم شناخته می شوند و در آ نها تلاش می شود بجای تغییر شناخت ها، ارتباط روانشناختی فرد با افکار و احساساتش افزایش یابدو هدف آن کمک به مراجع برای دستیابی به یک زندگی ارزشمندتر و رضایت بخش تر از طریق افزایش انعطاف پذیری روانشناختی است، در این راستا، با توجه به اینکه شغل معلمی جزو مشاغل پراسترس بوده و ابعاد مختلف زندگی شغلی و اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در ارتقاء شادمانی، کیفیت زندگی معلمان زن شهر نور بوده است. لذا با استفاده از دوره آموزشی پذیرش و تعهد به بررسی اثربخشی آموزش مذکور در دوگروه کنترل و تجربی معلمان زن پرداخته شد. بر این اساس 2 گروه 15 نفره متشکل از گروه کنترل (بدون آموزش)، گروه تجربی (آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد) که بر اساس سن، جنسیت، وضعیت تاهل و سابقه شغلی و سطح تحصیلات همتا شده بودند انتخاب شدند و مقیاس شادمانی، کیفیت زندگی قبل و بعد از آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا گشت. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته است به طور معناداری در افزایش شادمانی (ضریب اتا: 0/494)، کیفیت زندگی (ضریب اتا: 0/432) تاثیر گذار باشد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد , معلمان , شادمانی , کیفیت زندگی