بررسی رابطه بین عزت نفس و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع اول تا سوم متوسطه تیزهوشان و عادی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عزت نفس و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع اول تا سوم متوسطه تیزهوشان و عادی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان عادی و تیزهوش پسر دوره اول متوسطه شهرستان شاهرود بوده که از این تعداد 140 نفر آنان به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند که 70 نفر شامل دانش آموزان عادی و 70 نفر نیز دانش آموزان تیزهوش می باشند که به صورت تصادفی ساده شدند. از پرسشنامه های عزت نفس کوپر اسمیت ،سازگاری تحصیلی سینها و سینگ برای جمع آوری داده ها استفاده شده است که پایایی ابزار جمع آوری داده ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0/75، 0/92 بدست آمده است. برای بررسی داده های پژوهش بعد از تحلیل توصیفی با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره به بررسی فرضیات پرداخته شد که هر دوفرضیه پژوهش در سطح معناداری 0/05 و با سطح اطمینان 0/95 تایید شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که متغیرهای عزت نفس و سازگاری تحصیلی در بین دانش آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معناداری داشته است. بطوری که دانش آموزان تیزهوش دارای سازگاری تحصیلی و عزت نفس بالاتری نسبت به دانش آموزان عادی بوده اند.

Keywords:

عزت نفس , سازگاری تحصیلی , دانش آموزان