مسعود ایلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان
اویس قدوسیان - مربی گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان

برای این که لایه تعمیری اعمال شده بر بستر بتنی عملکرد قابل قبولی داشته باشد، باید در سطح تماس خود با سطح بتن از چسبندگی لازم و کافی برای مقابله با تنش های به وجود آمده به هنگام بهره برداری برخوردار باشد. از جمله عوامل موثر بر میزان چسبندگی لایه تعمیری، نوع و مدت عمل آوری می باشد. لذا در این تحقیق 6 طرح اختلاط بتن خودتراکم حاوی پوزولان زیولیت با صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد وزنی سیمان برای انجام آزمون های اسلامپ، قیف V، جعبه L شکل، مقاومت فشاری و چسبندگی ساخته شد. پس از عمل آوری در آب با تعداد روزهای متفاوت 3، 7، 14 و 28 روز، تمام نمونه ها در همان سنین تحت آزمون مقاومت فشاری و چسبندگی قرار گرفتند. نتایج ن شان می دهد با افزایش سن عمل آوری در تمام طرح ها مقاومت ف شاری و چ سبندگی لایه تعمیری بتن خودتراکم افزایش می یابد. بهینه ترین طرح برای استفاده از پوزولان که هم بهترین چسبندگی و هم مقاومت فشاری را در لایه ی تعمیری بتن خودتراکم داشته باشد، طرح Z10 با 10 درصد زیولیت است.

بتن خودتراکم، عمل آوری، زیولیت، مقاومت چسبندگی، مقاومت فشاری