بررسی نتایج روش های پهنه بندی خشکسالی با دو رویکرد مختلف در سامانه های اطلاعات جغرافیایی

سامانه های پایش در مدیریت و پیش بینی سوانح طبیعی به خصوص خشکسالی از اهمیت به سزایی برخوردارند . در سال های اخیر با توجه به روش های زمین آماری و توانایی های سامانه های اطلاعات جغرافیایی در تحلیل های مکانی به منظور برآورد وسعت و شدت خشکسالی توجه روز افزونی به پایش خشکسالی شده است . اما در استفاده از این روش ها و ابزارها به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک باید دقت ویژه ای داشت. در انجام پایش ها ی خشکسالی و استفاده از شاخص های خشکسالی، روش های میان یابی و تحلیل مکانی ، نکاتی مستتر است که ممکن است بر نتایج به دست آمده اثر گذار باشد . در تحقیق حاضر نقشه های وسعت و شدت خشکسالی با استفاده از شاخص درصد نرمال با دو رویکرد مختلف تولید شده است . در رویکرد اول شاخص خشکسالی محاسبه شده در ایستگاه ها به نقشه های پهنه بندی تبدیل شده اند اما در رویکرد دوم در مرحله اول مقادیر بارش ایستگاهی به سطوح بارشی تبدیل و در مرحله بعد با تحلیل مکانی در سامانه های اطلاعات جغرافیایی نقشه پهنه بندی خشکسالی تولید شده است . با مقایسه انجام گرفته مشاهده شد که در هر دو روش شدت خشکسالی در منطقه هیج تغییری نداشته ولی مساحت طبقات شدت خشکسالی در روش دوم به سمت شدت های کمتر گسترش یافته یا از منظر دیگر گستره اختصاص یافته به طبقات خشکسالی های ضعیف تر و یا شرایط نرمال بیشتر شده است . با توجه به اینکه بارش از شرایط جغرافیایی و به ویژه توپوگرافی تاثیر می پذیرد و متغییری است که در سطح توزیع می گردد مناسب تر است در مطالعات خشکسالی بر پایه بارش در مرحله اول نقشه های سطوح بارش ایجاد و در مرحله بعد شاخص های خشکسالی محاسبه گردد و در صورت امکان از داده های کمکی همانند شرایط توپوگرافی نیز استفاده شود.

Keywords:

خشکسالی , میان یابی , تحلیل مکانی , شاخص درصد نرمال