داود محمدی پور - کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی میکروبی، گروه زیست فناوری انرژی و محیط زیست، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری
ستار طهماسبی انفرادی - استادیار، دکتری تخصصی ژنتیک گیاهی، گروه زیست فناوری انرژی و محیط زیست، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری
زهره ربیعی - استادیار، دکتری تخصصی علوم صنایع غذایی بیوتکنولوژی، گروه زیست فناوری انرژی و محیط زیست، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

طیف گسترده ای از میکروارگانسیم ها در بیودیزل حضور داشته و در تجزیه سوخت درگیر هستند. هر دو میکروارگانیسم هوازی و بی هوازی در زمان نگهداری بیودیزل مشاهده شده اند و رشد میکروبی می تواند در هر مرحله از تولید، ذخیزه و توزیع بیودیزل افزایش یابد و باعث ایجاد رسوب، تخریب نفت، افزایش خوردگی، گرفتگی فیلتر و افزایش رسوب در مخازن تانک ها گردد. هدف از این تحقیق کنترل رشد و کاهش جمعیت میکروبی بیودیزل با کاربرد یک زیست کش طبیعی (عصاره آلویه ورا)، یک زیست کش شیمیایی (کلرهگزیدین) و یک فرایند فیزیکی ( اشعه فرابنفش، UV) است. اشعه UV در طول موج های 365nm و 254nm به مدت 30 دقیقه، و اضافه کردن زیست کش های کلرهگزیدین و عصاره آلویه ورا به بیودیزل در مقادیر 200، 300، و 400ppm در حضور کنترل های مثبت و منفی مورد بررسی و شمارش میکروبی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که تیمار اشعه UV در هر دو طول موج 365nm و 254nm به مدت 30 دقیقه در ایجاد عملکرد مناسب بر بهبود کیفیت میکروبی بیودیزل نقش موثر داشت. همچنین، زیست کش کلرهگزیدین در غلظت 200ppm بسیار قوی تر از زیست کش عصاره آلویه ورا سبب مهار رشد باکتری ها گشت. بطور کلی، اعمال تیمار اشعه UV عملکرد مناسبی بر بهبود کمیت میکروبی بیودیزل نشان داد ولیکن باتوجه به اینکه آلودگی میکروبی بیودیزل در هر مرحله پس از تولید (ذخیره، انتقال و توزیع) امکان پذیر است کاربرد کلرهگزیدین مناسب تر است.

بیودیزل، زیست کش، اشعه فرابنفش (UV)