لیلا رضایی
علی باقرزاده

هدف از مطالعه حاضر بررسی یادگیری مشارکتی، حضور اجتماعی و یادگیری ترکیبی می باشد، که با روش مروری و با سیری در منابع پیشین و نتایج آن جمع بندی و ارایه گردیده است. با توجه به شعار جهانی یونسکو وازآنجایی که محورهای اساسی یادگیری عبارت است از یادگیری برای دانستن، انجام دادن، بودن و باهم زیستن، آماده سازی یادگیرنده برای تسلط بر مهارت های شناختی و رسیدن به یادگیری مادام العمر یک ضرورت به حساب می آید. ایجاد تغییرات بنیادی در نظام آموزش و پرورش یکی از ضروریات یک جامعه پویای در حال رشد است. در نظام آموزشی کشورهای پیشرفته شاهد تغییرات بی وقفه در زمینه برنامه های درسی، روش ها و غیره هستیم. البته تمام این موارد زمانی نقش واقعی خود را ایفا میکند که این تغییرات بر اساس پژوهش و مبتنی بر شواهد و دلایل باشند. آموزش از راه دور نظام صنعتی شده برای سازمان دادن فرآیند یاددهی – یادگیری به وسیله سازمان به منظور انتخاب و کاربرد راهکارهایی برای استفاده از فناوری های جدید در آموزش است، تا بتواند ارتباط دوسویه ای میان یاددهنده و یادگیرنده ایجاد کند که هدف آن تسهیل فرایند یادگیری و ارزشیابی میزان آن از سوی یادگیرنده است، علاوه بر این رویکرد آموزش از راه دور از طریق شبکه های اطلاع رسانی، در انگیزش تحصیلی دانش آموزان به دلیل رفع نیازهای آموزشی آنها موثراست و نقشی مثبت دارد. همچنین رویکرد یادگیری مشارکتی در زمیه یادگیری موثر بوده است. زیرا دانش آموزان از طریق بحث و مشورت در قالب گروها می توانند راه حل های گوناگونی را برای حل مسایل ارایه دهند و راهبردهای موثر حل مسیله را به کمک هم کلاسان خود و با راهنمایی معلم فرا گیرند. در بعد یادگیری ترکیبی نتایج حاکی از این است که؛ شیوه های سنتی و شکلهای فردی فناوری آموزش های الکترونیک بهتر است.