رابطۀ نگرش دانشجویان نسبت به حجاب با سلامت روانی آنها

هدف پژوهش حاضر مطالعه رابطه نگرش افراد نسبت به حجاب با سلامت روانی آنها در دو بعد روانی و جسمانی است. پژوهش از نوع توصیفی بوده و برای بررسی همبستگی اجرا شده است. جامعه آماری عبارت است از: دانشجویان دختر ساکن خوابگاه در دانشگاه ملایر که در سال89-90مشغول تحصیل بودند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بوده و نحوه گزینش نمونه هایی که از خوابگاه برگزیده شده انتخاب شدند، کاملا تصادفی بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرش نسبت به حجاب (با سه خرده مقیاس پوشش ظاهری، پیامدهای فردی و پیامدهای اجتماعی) بود که اعتبار آن به روش آلفای کرونباخ 0/185محاسبه شد و روایی آن توسط متخصصان به تایید رسید. همچنین، پرسشنامه سلامت روانی MHC (با دو مقیاس سلامت روانی و سلامت جسمانی) برای بررسی سلامت روانی آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع تعداد دانشجویانی که اطلاعات پرسشنامه ها را کامل کردند178 نفر بود. نتایج نشان داد میان سلامت روانی کلی و شاخص سلامت روانی بطور خاص با نگرش کلی افراد نسبت به حجاب و هر یک از شاخص های نگرش سنج مورد استفاده ( پوشش ظاهری، پیامدهای فردی و پیامدهای اجتماعی) رابطه معناداری وجود ندارد. بعلاوه، میان شاخص سلامت جسمانی پرسشنامه سلامت روانی و نگرش افراد نسبت به حجاب رابطه منفی معناداری بدست آمد. نتایج بدست آمده لزوم باز تبیین مفهوم حجاب، عفاف و تبرج را در جامعه دانشجویان نشان می دهد.

Keywords:

حجاب , سلامت روانی , سلامت جسمانی , پیامدهای فردی حجاب , پیامدهای اجتماعی حجاب