مهتاب زینالپور - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه تبریز
جمال نظری - کارشناس ارشد فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه علامه طباطبایی
محسن رضایی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد مرند

از آنجا که دانشگاه ها به عنوان متولیان اصلی تربیت و پرورش منابع انسانی متخصص در جامعه، نقش اساسی دارند، توجه به مقوله ی کارآفرینی دانشگاهی به توسعه ی بهتر این امر کمک می کند. شاید تغییر رویکرد دانشجویان و دانش آموختگان از کارجویی به کارآفرینی به سبب درک این مطلب است که در دنیای امروز دانش آموخته ای نسبت به سایرین دارای مزیت رقابتی است که پا را از حوزه ی دانش و محفوظات خود فراتر گذاشته و در حل مسایل عملی آن محدوده ی تخصصی، مهارت داشته و موفق عمل کند. به همین دلیل است که آموزش کارآفرینی در دو حالت ساخت یافته با برنامه های آموزشی گوناگون و گاهی با صرف وقت زیاد یا کارگاه ها و سمینارهای آموزشی کوتاه مدت مورد توجه بیشتری قرار می گیرد. ظهور دانشگاه کارآفرین در واقع پاسخی به اهمیت روز افزون دانش در نظام ملی و ناحیه ای نوآوری و شناخت جدید از دانشگاه است، یعنی نهادی که عامل انتقال دانش و فناوری و منبع اختراعات خلاقانه به شمار می رود و از لحاظ اقتصادی با صرفه است. در دو دهه اخیر، دولت ها در سراسر جهان علی دغم تفاوت نظام های دانشگاهی و صنعتی، به این پتانسیل دانشگاه ها از نظر صنعتی برای ارتقای محیط ملی نوآوری نگریسته اند. در این پژوهش سعی بر آن است که با توجه به اهمیت بحث کار آفرینی، ضرورت آموزش کارآفرینی و راهکارهای مناسب برای توسعه آموزش کارآفرینی در سطح دانشگاه ها مورد بررسی قرار گیرد.

کارآفرینی، آموزش، دانشگاه کارآفرین، برنامه درسی، بازار کار