رابطه بین مثبت اندیشی تحصیلی معلمان با پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان قروه در سال تحصیلی(1396-1395)

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین مثبت اندیشی معلمان در پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی می باشد. این تحقیق از نظر روش اجرا به صورت توصیفی (همبستگی) است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل کلیه معلمان پایه ششم ابتدایی (دخترانه و پسرانه) شهرستان قروه در سال تحصیلی (96-95) به تعداد10 8نفر که 59 نفر آن معلمان مرد و 59 نفر معلمان زن هستند و تعداد دانش آموزان به دلیل فراوانی حجم به تعداد 325 نفر به قید قرعه انتخاب شده است که از این تعداد 161 نفر دانش آموز پسر و 164 نفر دانش آموز دختر را شامل می شود. برای سنجش متغیر انگیزش تحصیلی دانش آموزان از پرسشنامه هارتر با ضریب پایانی بین 0/58 تا 0/76 استفاده شده است.برای سنجش متغیر وابسته پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از میانگین نمرات کلاسی (خودگزارشی توسط معلمان ذیربط) استفاده شده است. و ابزار گزدآوری داده برای متغیر مثبت اندیشی معلمان، پرسشنامه هوی2010 با ضریب پایایی 0/86بود. یافته های پژوهش حاکی از اینست که رابطه مثبت و معنی داری بین مثبت اندیشی تحصیلی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان وجود دارد ولی بین مثبت اندیشی معلمان و انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه ای وجود نداردو بین میزان مثبت اندیشی تحصیلی معلمان برحسب تفکیک جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد و برحسب تفکیکمدرک در سه سطح ( فوق دیپلم ، لیسانس، فوق لیسانس ) تفاوت معنی دار وجود دارد، خودکارآمدی از لحاظ داده هایآماری در میان سه مولفه مثبت اندیشی تحصیلی معلمان، (خودکارآمدی، اعتماد،تاکید تحصیلی) بالاترین درصد را به خوداختصاص داده است