علی اشراقی - مدرس دانشگاه پیام نور مشهد گروه جغرافیای طبیعی
وجیهه قلی زاده - دانشجوی دکتری مخاطرات ژیومورفولوژی دانشگاه خوارزمی
مرجان نیکودل - کارشناس ارشد بیابان زدایی مهندسین مشاور پایش آبخوان پارس

گردشگری یکی از فعالیتهای مورد توجه و منبع بزرگ درآمدهای اقتصادی برای بسیاری از کشورهای جهان می باشد از این رو همواره برای گردشگران مقاصدی نوین در بستر کاملا طبیعی و بومی در نظر گرفته می شود تا هم توان نمایش فرهنگ و جذابیت های مناطق را داشته باشد و هم توان ایجاد گردش مالی و اقتصادی را فراهم سازد (مفیدی شمیرانی، 1392) یکی از انواع نوین گردشگری، اکوموزه ها می باشند مفهوم اکوموزه اولین بار توسط اوگ دوورین (1971) و جورج هنری ریویر گسترش یافت اکوموزه که نام آن ریشه در اکولوژی دارد، ارایه روابطی را در نظر دارد که موجودات زنده با پیرامون خود برقرار کرده و دریچه ای نیز به سوی آینده آن می گشاید هدف از تاسیس این موزه ها، بهره برداری و افزایش فعالیت های انسانی یا نواحی خاص به امید حفظ سنت ها و هویت چنین مکانهایی می باشد (حبیبی زاد، 1389، 23) در واقع اکوموزه ها فرصتی را فراهم کردند تا مکانهایی که زیبایی های طبیعی آنها به حال خود رها شده یا رونق آنها کم شده بود، به صورت اول برگردانند (ری پل، 1382، 29) برای انتقال مفاهیم الگوهای هنری گذشتگان و ابنیه باستان شناسی آنان نیازی به انتقال این آثار به موزه های سنتی معاصر نیست.