برآورد میزان فرسایش با استفاده از مدل اسلمسا و تکنیک GIS (مطالعه موردی:حوضه ی آبخیز قورچای)

یکی از اهداف مهم درمطالعات منطقه ای و آمایش سرزمین، ارزیابی خطرات فرسایشی مناطق و تعیین مقدار آن است (گندمکار و همکاران، 1387). از آثار منفی فرسایش خاک می توان به رسوب مواد فرسایش یافته در اراضی کشاورزی، صدمه به سازه ها و مخازن سدها اشاره کرد (انتظاری و غلام حیدری، 1393). مدل اسلمسا را اولین بار الویل (1978) برای نواحی جنوبی آفریقا طراحی کرد (Elwell, 1978). اسکندری (1380)،با استفاده ازمدل اسلمسا مهمترین عامل درمناطق دارای پتانسیل فرسایشی درحوضه زاینده رود را،نزدیک بودن آن به دریاچه سد ذکر کرد. انتظاری وهمکاران (1391) اصلی ترین عامل فرسایش در منطقه ی دستکن را انرژی جنبشی دانستند.علاوه براین،کیان پور (1376)، کیان ارثی (1378) و پورمحمدی املشی (1380) به برآوردمیزان فرسایش بامدل اسلمسادرحوضه های مختلف پرداختند. تحقیق حاضربه بررسی متغیرهای تاثیرگذار برفرسایش درحوضه آبخیز قورچای وسهم هریک ازمتغیرها برفرسایش با استفاده ازمدل اسلمسا می پردازد.