تحلیل هیدروژیومورفیک سیلابهای شهر نوشهر در استان مازندران

سیل یکی از مهمترین مخاطرات محیطی است که سالانه خسارات زیادی را به انسان ها وارد می نماید. عوامل مختلفی شامل آب و هوا، پوشش سطح زمین، ویژگی های ژیومورفولوژیکی مناطق و تغییرات انسانی ایجاد شده در سطح زمین در وقوع سیل نقش مهمی دارند. عوامل ژیوموفولوژیکی موثر در وقوع سیلاب را می توان به دو دسته عوامل حوضه ای (ارتفاع، شکل حوضه، تراکم زهکشی و ...) و کانال رود (شیب و ابعاد کانال، ویژگی های رسوب و ...) تقسیم بندی کرد. هر نوع تغییر (خصوصیا تغییرات انسانی) در این ویژگی ها می تواند تعادل سیستم رودخانه را به هم برند از جمله تغییراتانسانی، گسترش شهرنشینی است که به صورت مستقیم و غیرمستقیم فرایندهایهیدرولوژیکی را تحت تاثیر قرار می دهد (گریگوری، 2006). شهرنشینی با ایجاد سطوح نفوذناپذیر موجب افزایش مقدار رواناب و کاهش زمان تاخیر در مناطق شهری می شود (چین و گریگوری، 2005) به علاوه ضعف سازه های شهری مانند ابعاد نامناب کانال های زهکشی و مسدود شدن این کانال ها می تواند در ایجاد سیلاب های شهری موثر باشد. لذا تغییرات در فرایندهای هیدرولوژیک نتایج ژیومورفولوژیکی واکولوژیکی به دنبال دارد (چین و همکاران، 2013). از این رو درک این تغییرات و مدل سازی آنها می تواند برای طراحی زیرساختها و سازه های شهری مهم و کاربردی باشد. وقوع سه سیلاب ویرانگر در طی سال های 1373، 1382، 1391 در شهر نوشهر نشان دهنده اهمیت این مسیله در منطقه مورد مطالعه است.