تحلیل نقشه راه انرژی تجدیدپذیر و تاثیر اجرای آن بر اقتصاد ایران

انرژی تجدیدپذیر، وعده ی ساده و وسوسه انگیزی به همراه دارد: منبع بیپایان انرژی برای به حرکت درآوردن زندگی ماشینی مدرن، بدون تهیکردن منابع زمین. با توجه به آلودگی و تغییرات آبوهوایی، یا هزینه های تحمیلی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ناشی از مصرف سوختهای فسیلی، این وعده به خاطر هزینه های بالای منابع انرژی تجدیدپذیر خورشیدی و بادی در مقایسه با سوخت های فسیلی مثل زغالسنگ، نفت و گاز، دور و دست نیافتنی به نظر میرسد. علیرغم شکست های بسیار در بخش تجدیدپذیرها و پذیرش غیرمداوم و گهگاهی آن، در حال حاضر رشد قابل ملاحظه ای در استقرار انرژی تجدیدپذیر صورت گرفته است، اما گام بعدی تغییر و تحول باید شامل گسترش سریع همراه با بهرهوری انرژی باشد. این رویکرد در اهداف توسعه پایدار نیز تعبیه شده است، که به افزایش قابل توجه انرژی تجدیدپذیر در ترکیب انرژی جهانی تا سال 2030 نیاز دارد و میزان بهبود بهره وری انرژی را دو برابر میکند. در این مقاله ابتدا محتوای نقشه راه انرژی تجدیدپذیر تا سال 2030 با استناد به آمارهای ارایه شده توسط ایرنا(آژانس بینالمللی انرژی تجدیدپذیر) به دقت تجزیه تحلیل میشود و در ادامه به سه روند اصلی کشورهای REMap بین سالهای 2000-2013 و تاثیر نوسانات قیمت سوخت های فسیلی بر تصمیمگیریهای سرمایه گذاری و رشد اقتصادی ایران در صورت دوبرابر شدن سهم انرژی های تجدیدپذیر در جهان پرداخته میشود.

Keywords:

نقشه راه انرژی تجدیدپذیر , انتشار دیاکسید کربن , دو برابرکردن , سناریو مرجع , بهرهوری انرژی , آژانس بین المللی انرژی تجدیدپذیر