مصطفی کاهانی - دانشکده مهندسی شیمی و مواد، دانشگاه صنعتی شاهرود
امین طاهری - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شاهرود

به منظور بهبود راندمان تجهیزات حرارتی، استفاده از سیالات عامل با توانایی حرارتی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. نانوسیالات سوسپانسیون های پایداری از نانوذرات فلزی ی ا غیر فلزی در یک سیال پایه می باشند که هدایت حرارتی آنها به مراتب از سیالات پایه مرسوم نظیر آب بیشتر می باشد. در این مقاله به بررسی و شبیه سازی یک تبادلگر حرارتی از نوع پوسته و لوله که برای گرمایش آب مصرفی در سیستم تهویه مطبوع ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد می پردازیم. دو نوع نانو سیال /Al2O3 آب و /TiO2آب به عنوان سیال عامل در غلظت های حجمی 0/1 تا 2 درصد حجمی در رنج عدد رینولدز 250 تا 2000 (رژیم آرام جریان) در سیستم تبادلگر حرارتی مورد بررسی و شبیه سازی در محیط نرم افزار کامسول قرار میگیرد. میزان افزایش انتقال حرارت، افت فشار و در نهایت کارایی سیستم در اثر استفاده از نانوسیال نسبت به آب خالص مورد ارزیابی قرار می گیرد. ضریب عملکرد سیستم در اثر استفاده از نانوسیال /Al2O3آب در غلظت های 1 درصد حجمی و برای نانوسیال /TiO2آب در اکثر غلظت های مورد بررسی عددی بزرگتر از یک بدست می آید که نشان از کارایی استفاده از نانوسیالات مورد بررسی نسبت به آب خالص در سیستم تبادلگر حرارتی مورد بررسی می باشد.

نانوسیال، تبادل گر حرارتی پوسته و لوله، تهویه مطبوع، ضریب عملکرد، نرم افزار کامسول