سارا شهریاری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
علی شمس الدینی - استادیار و عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

کاهش خطرپذیری بلایا ، سرمایه گذاری است نه هزینه . سود کسب و کار را افزایش می دهد . سازگاری با تغییرات آب و هوا و کاهش خطرپذیری این امکان را فراهم می آورد تا توسعه در میان حوادث به راه خود ادامه دهد ، چرا که وقتی دولت های محلی خود را نسبت به بلایا مسیول می دانند ، بلایا زندگی مردم را مختل نخواهند کرد . شیوه های توسعه منظم نیز ممکن است تغییرات زیست محیطی پیچیده ای ایجاد کنند که در صورت عدم توجه به آنها و اتخاذ تدابیر لازم ، می توانند منجر به افزایش خطرپذیری شوند . الگوهای توسعه اجتماعی و زیست محیطی می توانند در معرض حوادث قرار گرفتن وآسیب پذیری را افزایش دهند و در نتیجه منجر به افزایش خطرپذیری شوند . طبق پیش بینی های سازمان بهداشت جهانی ، تا سال 2025 میلادی ، بیش از 60 درصد جمعیت جهان ، شهرنشین خواهند شد ، پس اهمیت برنامه ریزی شهر سالم با توجه به اصول و معیارهای آن در طول برنامه ریزی بلندمدت برای شهرها ضروری می باشد . به تعبیر سازمان بهداشت جهانی ، شهر سالم شهری است که به طور دایم ، سیاست های عمومی خود را توسعه بخشد و آنگونه محیط فیزیکی و اجتماعی را ایجاد نماید که طی آن مردم همدیگر را حمایت کنند و کنش متقابل با یکدیگر داشته باشند . طبیعی است که داشتن شهر سالم و شهرنشینی متعادل ، بدون همکاری ، هماهنگی و تعامل همه عناصر اعم از مردم ( شهروندان ) ، دولت و نظام برنامه ریزی کشور ، شهرداری ها و سایر نهادهای شهری مانند : شورای شهر و حتی سازمان های غیر دولتی(NGO )میسر نخواهد بود .

خطرپذیری ، بلایا ، برنامه ریزی ، معیار ، شهرسالم