هدی ظرفچی شیرازی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و آب و هواشناسی کاربردی، پیام نور مرکز اصفهان
مهدی کدخدایی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

اقلیم معماری، دانشی است که شیوه استفاده از عناصر اقلیمی در جهت طراحی اصولی ساختمان را امکان پذیر می سازد. اجرای روش های مناسب در طراحی مسکن که با اقلیم محل هماهنگی داشته باشد ، همواره مورد نظر معماری ساختمان بوده است.طراحان ساختمانی با کمک اقلیم شناسان ، از حداکثر امکانات بالقوه آب و هوایی هر منطقه استفاده می نمایند. منطقه ی لواسانات یکی از مناطق خوش آب و هوای شمال شرقی تهران است که دارای روستاهای متعددی میباشد . روستای مذکور در این تحقیق روستای نیکنام ده است که محیط آن کوهستانی با هوای سرد و خشک است. در این روستا بیشتر مصالحی که برای ایجاد بناهای مسکونی وجود دارد سنگ و خشت و گل است اما به دلیل کم بودن مقاومت این مصالح امروزه بناها مرمت یا بازسازی شده اند و مصالحی اعم از آجر و سیمان و آهن جای خود را به مصالح بومی داده است. به منظور بررسی آسایش و اقلیم معماری در روستای نیکنام ده به روش ماهانی آمارهای مربوط به میانگین حداکثر و حداقل دما ، حداکثر و حداقل رطوبت ، بارش و باد مربوط به دوره آماری 1986 تا 2010 میلادی را اخذ و با استفاده از نرم افزار اکسل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین طی بررسی های میدانی برای این تحقیق به این نتیجه دست یافتیم که دیگر مصالح بومی جایی در ساخت و سازها ندارند زیرا هم استحکام کافی ندارند و هم زیبایی دلخواه درآنها دیده نمی شود. از طرفی به دلیل سرمای هوای این منطقه ترجیحا باید از مصالحی استفاده شود که جاذب انرژی حرارتی خورشید باشند نه اینکه آن را دفع کنند.

اقلیم ، معماری ، بومی و مدرن ، روستای نیکنام ده