تحلیل و ارزیابی سازگاری کاربری های شهری(مورد مطالعه :نورآباد لرستان)

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 832

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICMAR01_113

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

Abstract:

رنامه ریزی عبارتست از یک فرایند ذهنی و عملی به منظور تدوین یک رشته عملیات منظم برای دست یابی به هدف یا اهدافی خاص در یک مکان و دوره زمانی معین. برنامه ریزی کاربری اراضی شهری فرایندی است که در آن نحوه استفاده از زمین و الگوی پراکنش مکانی- فضایی کاربری های شهری به منظور رفاه زندگی اجتماعی شهروندان مشخص می شود. بنابرین ارزیابی کاربری اراضی شهری روندی است برای سنجش کمی و کیفی کاربری ها در سازمان فضایی شهر با توجه به شاخص های استاندارد رایج به منظور ایجاد زمینه ای برای استفاده بهینه از زمین شهری برای رفاه شهروندان. درتحلیل مکانی عملکردهای شهری، با معیار، سازگاری مورد مطالعه قرار گرفت که هدف اصلی این معیار جداسازی کاربری های ناسازگار از یکدیگر است تا کاربری هایی که در حوزه نفوذ یکدیگر قراردارند از نظر سنخیت و همجواری فعالیت با یکدیگر منطبق باشند.سیستم اطلاعات جغرافیایی شامل پایگاه داد هایی از مشاهدات در شکل های توزیع شده فضایی فعالیتها یا پدیده هایی است که در فضا به صورت نقاط، خطوط یا سطوح قابل تعریف است. با استفاده از این سیستم در تحلیل کاربری اراضی شهری می توان به تحلیل مناسبت مکانی کابری ها پرداخت؛ به منظور تحلیل میزان سازگاری کاربری اراضی در شهر مورد مطالعه، ابتدا بر اساس ماتریس سازگاری، کاربری های شهری وضع موجود با کدهای فرضی به سه دسته کاربری های سازگار، کاربری های نسبتا سازگار و کاربری های کاملا ناسازگار طبقه بندی و سپس به منظور تحلیل، با توجه به ماتریس مذکور، ازمدل Over lay در نرم افزارArcGIS استفاده گردید. تحلیل سازگاری کاربری اراضی، مکان گزینی نامتناسب کاربری ها، فضاهای نسبتا ناسازگار و کاملا ناسازگار را برای زندگی شهروندان در فضای شهری را نشان داد.تحلیل کاربری های اراضی شهر با واریانس های کم، متوسط و زیاد که بیانگر میزان تداخل کاربری ها و تنوع آنها بود، نشان داد که اکثریت کاربری های اراضی شهر را کاربری های مسکونی، آموزشی، بهداشتی- درمانی و تفریحی و سایر کاربری های که بطور نسبی با این نوع کاربری ها دارای سازگاری هستند، تشکیل می دهد؛ بنابراین قرار گرفتن کاربری هایی نظیر کاربری صنعتی، نظامی و حمل ونقل و انبارداری بین این کاربریها بعنوان یک نوع ناسازگاری بوده و در عملکرد بهینه کاربریها تاثیر نامطلوبی دارد.

Keywords:

برنامه ریزی , برنامه ریزی کاربری اراضی , سازگاری

Authors

محمدحسین ستاری

دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد، علوم و تحقیقات تهران،ایران

احسان علی پوری

کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد، علوم و تحقیقات تهران،ایران