فراتحلیلی بر نظریه های زمینه گرایی

در این پژوهش موضوع نظریه های زمینه گرایی در قالب معماری و شهرسازی مورد بررسی قرار می گیرد و از بررسی آن ها جمع بندی در چارچوب وجوه مختلف زمینه گرایی ارایه می گردد. در حال حاضر و با توجه به سردرگمی جامعه معماری در فقدان سبک و رویکرد خاص و مشخص شاهد بناهایی هستیم که بعضا نسبت به زمینه خود بی تفاوت هستند. بی تفاوتی به زمینه باعث بروز مشکلات زیادی در معماری و شهرسازی و ارتباط بنا با کاربری های پیرامونی ایجاد می کند. این در حالی است که با شناخت رویکردهای زمینه گرایی و وجوه پیرامونی آن می توان پیشنهاداتی را در جهت تعامل و تاثیرگذاری هر چه بیشتر بنا در محیط پیرامونی اش ارایه داد .هدف اصلی از این پژوهش استخراج رویکردهای متفاوت مواجهه طراحان معاصر نسبت به زمینه طراحی شان و مقایسه آن ها در معماری و شهرسازی می باشد. در این راستا فرض عمده بر آن است که ساختمانبه مورد طراحی نباید نسبت زمینه خود بی تفاوت و منفعل باشد و باید از طریق راهکارهای گوناگون طراحی و خلاقیت معمارانه به ارزش ها و کیفیات بصری زمینه طراحی بیافزاید. روش تحقیق در این پژوهش بصورت مطالعه و توصیف و تحلیل مبانی نظری بوسیله مطالعات کتابخانه ای و تحلیل نتایج بدست آمده می باشد که نهایتا روش توصیفی تحلیلی را به روش تحقیق این پژوهش اطلاق می کنیم.نتیجه عمده ای که از این پژوهش بدست آمد اولا بررسی مفهوم زمینه گرایی در معماری و شهرسازی و دوما نشان دهنده 3 رویکرد اصلی تقابل، تبعیت و راهکار میانه در برخورد با زمینه بود که هرکدام مزایا و معایب خود را دارند. به همین دلیل پیشنهاد می شود طراحان ضمن اهمیت دادن به زمینه و استفاده از خلاقیت و توانایی معمارانه خود سعی در ارتقای کیفیت بصری زمینه داشته باشند

Keywords:

زمینه گرایی , معماری معاصر , طراحی زمینه گرا