سیدجواد موسوی - دانشجوی دکتری مدرسی معارف دانشگاه فردوسی
سیدمحمدتقی قبولی درافشان - دانشیار گروه فقه ومبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد

تعداد زیاد جهانگردانی که از نقاط مختلف دنیا به دلایل متعددی بازدید میکنند، گونهها و شیوههای متفاوتی از گردشگری را پدیدآورده است. بدیهی است همه این روشها و انواع، مورد تایید یا رد شرع مقدس اسلام نیست. با توجه به ابتلای بسیاری از مردم به سفر، مشروعیت سنجی این شیوهها و انواع، لازم به نظر میرسد. پژوهش حاضر،که به بررسی مشروعیت انواع گردشگری از نظر فقه امامیه میپردازد؛ پس از معرفی انواع و شیوههای مرسوم گردشگری درجهانمعاصربراساس تعریف سازمان جهانی گردشگری UNWTO) (،با بهرهگیری از احکام و قواعد فقه و همچنین فتاوای فقهای گذشته و حاضر شیعه؛ 35 نوع گردشگری رایج در جهان امروز را مورد کنکاش فقهی قرارداده است.نتایج این پژوهش نشانگر آن است که 25 نوع از انواع و شیوههای گردشگری مذکور، از نظر شرعی جایز، دو نوع از گردشگری با رعایت برخی موازین شرعی جایز و هشت نوع از گردشگریهای مرسوم از نظر فقه امامیه جایز نمیباشد.

مشروعیت گردشگری، انواع گردشگری، فقه امامیه