بررسی رابطه بین اثرگذاری برنامه ریزی و مدیریت شهری بر بهبود سلامت روانی شهروندان و آموزش شهروندی در بهبود زندگی شهروندی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین اثرگذاری برنامه ریزی و مدیریت شهری بر بهبود سلامت روانی شهروندان و آموزش شهروندی در بهبود زندگی شهروندی است.تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت پیمایشی با ابزار پرسشنامه بر اساس طیف لیکرت صورت گرفته است. بر این اساس جامعه تحلیلی مورد مطالعه شامل109 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران می باشند که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ارتباط بین متغیرها در قالب یک مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار LISREL ارایه گردیده است.نتایج نشان می دهد ، که بر اساس مدل نهایی ارتباط بین متغیرها تایید می گردد و می توان گفت اعمال برنامه ریزی و فرآیند مدیریت شهری بر بهبود سلامت روانی شهروندان تاثیر مثبت دارد.همچنین اثرگذاری آموزش شهروندی بر بهبود زندگی شهروندی در قالب یک مدل معادلات ساختاری ارایه شده است که همبستگی مشاهده شده معنادار است . بنابراین می توان گفت آموزش شهروندان بر بهبود زندگی شهروندی تاثیر مثبت دارد.

Keywords:

آموزش شهروندی , مدیریت شهری , سلامت روانی شهروندان , محیط زیست شهری