سعید مرتضایی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
مهسا محمدپور - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی همدان، همدان
امیر مومنی - استادیار، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی همدان، همدان

فولاد زنگ نزن دو فازی اساسا از دو فار فریت و آستنیت تشکیل شده است. استحکام بالا، چقرمگی خوب، جوش پذیری مناسب و مقاومت به خوردگی عالی سبب شده است تا این فولادها به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرند. جهت بررسی خواص مکانیکی و نیز استحاله های فازی در فولاد زنگنزن دو فازی 2304 ، آزمایش فشار سرد با میزان 20 % و 40 % انجام شد. سپس نمونه ها به مدت 30 و 60 دقیقه در دماهای مختلف در محدوده دمایی 850°C تا 1050°C آنیل شده و در نهایت در آب کوینچ شدند. از میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی برای مطالعه تغییرات ریزساختار در جریان عملیات حرارتی استفاده گردید. SFE پایینتر و استحکام بالاتر آستنیت از فریت در دماهای پایین منجر شد تا آستنیت کرنش سختی بیشتری نسبت به فریت از خود نشان دهد. بنابراین مشاهده شد که نیرو محرکه فاز آستنیت جهت تبلور مجدد نسبت به فاز فریت بیشتر می باشد. روند و سینتیک تغییرات ساختاری در دو فاز فریت و آستنیت توسط ریزسختی سنجی دو فاز، مدلسازی و بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که پس از انجام عملیات حرارتی در دمای 950°C به مدت 30 دقیقه تبلور مجدد اولیه در آستنیت رخ می دهد. همچنین مشاهده گردید که با افزایش دما، زمان و درصد کاهش ارتفاع، کسر مناطق تبلور یافته افزایش می یابد.

فولاد زنگ نزن دوفازی 2304 ، عملیات ترمومکانیکی، تبلور مجدد، ریزسختی، عملیات حرارتی