حسام الدین اعالی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد گرایش شناسایی و انتخاب مواد
جلیل وحدتی خاکی - استاد گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
سحر ملازاده بیدختی - استادیار گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

سنتز احتراقی در محلول ( SCS )، روشی مطلوب به منظور تولید اکسیدهای گوناگون در مقیاس نانو می باشد. در این پژوهش سعی شده است با تولید نانو ذرات مگنتیت به روش سنتز احتراقی در محلول با استفاده از سوخت های گلایسین، سیتریک اسید و اوره با کنترل اتمسفر و بررسی خواص مغناطیسی و آنالیز فازی محصول، شرایط بهینه به منظور دستیابی به مگنتیت خالص تعیین شود. به این صورت که با انحلال سوخت و اکسید کننده در آب مقطر و سپس حرارت دهی محلول، پس از انجام واکنش احتراقی بین سوخت و اکسید کننده، محصول جامد اکسیدی در مقیاس نانو تولید می شود. به منظور مشخصه یابی محصول تولید شده آنالیزهای XRD ، VSM ، SEM و Particle Size بر روی نمونه های تولید شده انجام شد. نتایج حاصل از آنالیز XRD و VSM نمونه ها امکان دستیابی به مگنتیت خالص در اتمسفر خنثی و مغناطش اشباع را 69/73emu/gr، 43/94 و 8/86 به ترتیب برای سه نوع سوخت نشان دادند. در پایان نتیجه گیری شد که بیشترین درصد فازی مگنتیت و مغناطش اشباع در استفاده از گلایسین به عنوان سوخت در اتمسفر خنثی می باشد، همچنین با توجه به نتایج آنالیز Particle Size و SEM در امکان دستیابی به محصولی در مقیاس نانو یقین حاصل شد.

سنتز احتراقی، مگنتیت، خواص مغناطیسی، سوخت