ساخت فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 نانوساختار استحکام یافته با ذرات اکسیدی پراکنده ( ODS ) با روش آلیاژسازی مکانیکی

فولادهای زنگ نزن آستنیتی رایج ترین و شناخته شده ترین دسته از فولادهای زنگ نزن می باشد که دارای خواص مکانیکی بسیار مطلوبی از جمله؛ قابلیت شکل پذیری و جوشکاری بالا، مقاومت به خوردگی عالی و خواص ضربه ای خوب در دمای پایین می باشند اما استحکام کم آنها در دماهای بالا مهمترین چالشی است که این گروه از فولادهای زنگ نزن با آن روبرو هستند. یکی از مهمترین روش هایی که منجر به افزایش خواص مکانیکی فولادها مانند استحکام تسلیم و استحکام کششی نهایی می شود. ریز کردن اندازه دانه ها و ایجاد نانو ذرات اکسیدی پراکنده در زمینه فولاد به وسیله آلیاژسازی مکانیکی می باشد. در پژوهش حاضر، به منظور تولید فولاد زنگ نزن آستنیتی همراه با 10 درصد وزنی Al2o3 مخلوطی از پودرهای 56%wtFe-15%wtCr-8%wtNi-5%wtAl-16%wtFe2o3 در اتمسفر آرگون به مدت 50 و 70 ساعت توسط آسیاب پر انرژی، آلیاژسازی شدند. به منظور ارزیابی تغییرات ساختار ذرات پودر در طول آلیاژسازی مکانیکی از روش آنالیز پراش پرتو ایکس ( XRD ) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که با گذشت زمان آسیابکاری شدت پیک های مربوط به Fe2O3 , Ni و Cr کاهش یافته و پیک محلول جامد آهن نیکل کروم تشکیل شده است. با مقایسه پیک محلول جامد در زمان های 50 و 70 ساعت مشاهده شد. پارامتر شبکه افزایش یافته و پیک محلول جامد به سمت زوایای کمتر جابه جا شده است که نشان می دهد نیکل و کروم در آهن حل شده است. اندازه دانه ها پس از 50 و 70 ساعت آسیاب کاری به ترتیب 60 و 14 نانومتر بود.

Keywords:

فولادهای زنگ نزن آستنیتی , آلیاژسازی مکانیکی , ODS