بهینه سازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان برای سازه های دارای تغییر شکل بزرگ

بهینه‎سازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان (RBTO) برای به دست آوردن توپولوژی بهینه با در نظر گرفتن عدم قطعیت، در متغیرهای طراحی استفاده می‎شود. بهینه سازی بر اساس قابلیت اطمینان برای سازه های مختلفی انجام شده است. اما همه آن ها بر روی تغییر شکل های کوچک تمرکز دارند. درحالی که فرض خطی بودن برای سازه های دارای تغییر شکل بزرگ معتبر نیست. در این مقاله RBTO با استفاده از بهینه سازی تکاملی دو جهتی سازه ها (BESO) با استفاده از طرح فیلتر بهبود یافته انجام می گیرد. قابلیت اطمینان مرتبه اول (FORM) برای محاسبه قیدهای احتمالی و برای تقریب تابع حالت حدی از روش پاسخ سطح استاندارد استفاده می‎شود. توپولوژی به دست آمده از بهینه سازی توپولوژی قطعی (DTO) و RBTO در دو حالت تحلیل خطی و غیرخطی باهم مقایسه می شود و نتایج نشان می دهد که توپولوژی حاصل از تحلیل غیرخطی در هر دو حالت DTO و RBTO حجمی کمتر از تحلیل خطی دارد. همچنین توپولوژی حاصل از RBTO بسیار مناسب‎تر از توپولوژی حاصل از DTO است؛ هر چند حجم نهایی اندکی بیشتر است.

Keywords:

قابلیت اطمینان , تغییر شکل بزرگ , تحلیل غیرخطی , بهینه‎سازی دو جهتی تکاملی سازه‎ها